به گزارش شهرآرانیوز؛ سالها طول کشید تا تأثیرگذاری شبکههای اجتماعی بر شهر و شهروندان مشخص شد. سالها پس از اینکه این شبکهها راه اندازی شد، در دسترس افراد قرار گرفت و افراد ناخواسته تحت آموزهها و تبلیغات آنان قرارگرفتند. چندسالی است که فعالان فضای مجازی در شهرهای گوناگون تصمیم گرفته اند گروههایی را تشکیل دهند و به جای فعالیتهای انفرادی و گسسته، با برنامه ریزی و هماندیشی، همه نیرویشان را در یک جهت هدایت کنند. دیشب جمعی از فعالان توئیتری مشهد در مدرسه عباسقلی خان شاملو گرد هم آمدند تا راهبردها و برنامه هایشان را با قوت بیشتری ادامه دهند.
ورود رسمی اش به دنیای مجازی از سال ۱۳۹۰ شروع شد؛ آن زمان که وایبر بود و لاین و آن شبکههای محدود. نام مخصوصی هم داشت: «حاج آقاصادق.» هربار که شبکه جدیدی راه میافتاد، کوله بارش را جمع میکرد و میرفت آنجا. بهترین عرصه بروز فعالیتش از حوالی سالهای ۱۳۹۶ یا ۱۳۹۷ در توئیتر بود.
فعالیت صادق جباریان، طلبه سطح ۴ حوزه، به تدریج به جایی رسید که ۳۰ هزار دنبال کننده پیداکرد. البته دلیل ورودش به این عرصهها کمی علاقه خودش بود و بیشتر اصرار دوستان: «زمانی که فعالیتم را شروع کردم، کارشناسی ارشد ارتباطات میخواندم. دوستانم که علاقه مرا میدانستند و حتی اساتیدم اصرارکردند. ادامه دادم تا انتخابات. پس از آن به علت درگیریهای شخصی، اکانت اصلی ام را به دوستانم سپردم. باید روزی هفت هشت ساعت وقت میگذاشتم.»
پس از مدتی اکانت دیگری ساخت و کارش را شروع کرد. این اکانت حدود ۲ هزار دنبال کننده داشت. حوزههای دلخواهش رسانه بود و موضوعهای خانواده و البته مسائل روز سیاست. حجت الاسلام والمسلمین جباریان اول از فضای توئیتر گفت و بعد حسن این دورهمیها که به هم فکری هایشان کمک کرده است: «توئیتر فضای جنگ و دعواست. هرکدام چیزی میگویند و میروند.
بعد موجی به همین سادگی ایجاد میشود و دشمن برایش برنامه میچیند. اما این دورهمیها خیلی به بچههای انقلابی کمک میکند. زیرا آنها بر سر اصل مشکل ندارند، بلکه اختلافشان در جزئیات و آدم هاست. اینکه جایی کنار هم بنشینند و هم فکری کنند، رفاقت ایجاد میکند. یعنی پس از آن ممکن است اختلاف نظر باشد، اما دعوا نیست. جلسات رفقای مشهدی منظم برگزار میشود و نتایج خوبی هم داشته است.»
نرگس سلمان رودمعجنی متولد ۱۳۶۸ و مادر پنج فرزند است. به نظر نمیرسد فرصت و دغدغهای برای حضور در شبکههای اجتماعی داشته باشد، اما حقیقت این است که او یکی از اعضای فعال جلسات هم افزایی و با ۲۰ هزار عضو، فعال توئیتر است. اکانت او با نامهای اولین جوجه، دومین جوجه و... به مناسبت تولد هرکدام از فرزندانش جان گرفت و پررونق شد. خودش میگوید: «من از سالهای ۱۳۸۷ یا ۱۳۸۸ وارد فضای مجازی شدم. هنوز خیلیها از طلبهها و خانواده طلبهها توقع چنین فعالیتهایی ندارند، اما وقتی فضای زندگی ما را از نزدیک میبینند، نگاهشان تغییر میکند.»
علاوه بر اینکه خانه داری و بچه داری میکند، شبکه مجازی خودش را نیز اداره میکند «تعداد ساعاتی که وقت میگذارم، متفاوت است. دوسه ساعت؛ کمتر و بیشتر. گاهی موقع غذاپختن، گاهی وقتی بچه روی پایم است. مهم این است که از علاقه مندی هایم یعنی سبک زندگی و فرزندآوری برای دنبال کننده هایم بگویم.» بازخوردهای خوب و مثبت زیادی هم گرفته است؛ چه از داخل ایران و چه از خارج. این فعال فضای مجازی ادامه میدهد: «مخاطب زیاد دارم. حالا دیگر خیلیها دوستانم شده اند. چقدر از کشورهای مختلف دوست پیدا کرده ام. خیلیها میگویند از وقتی زندگی تو را دیدیم، ترغیب شدیم که بچه دار شویم. من هم سختیها را میگویم و هم شیرینی را و خودشان جذب این ماجراهای واقعی میشوند.»
او هم از این دورهمیهای فعالان فضای مجازی راضی است و درباره محاسن آن اضافه کرد: «پنج یا شش سالی میشود که گروه را راه انداختیم. شهرهای دیگر هم داشتند، اما برخی دوام نیاوردند. سالی چندبار دور هم جمع میشویم، درباره مسائل روز مشورت میکنیم. گاهی هم سخنرانان بزرگی را دعوت میکنیم تا درباره موضوعهای گوناگون اطلاعات پیدا کنیم.»
حجت الاسلام والمسلمین حسین ابراهیمی طلبه سطح ۴ و از جوانان دهه شصتی است. او مدیر هیئت فعالان توئیتری مشهد است. بیش ۱۰ سال است که در فضای مجازی فعالیت تبلیغی انجام میدهد. او کارش را از وبلاگ نویسی شروع کرده است تا الان که بیشتر فعالیتش را در توئیتر و اینستاگرام ادامه میدهد. از او میخواهیم که درباره شکل گیری هیئت برایمان بگوید.
توضیح میدهد: «فعالان توئیتر در فضای مجازی ابتدا در سطح کشور و شهرهای مختلف ایجاد شد و ما هم در مشهد آن را راه اندازی کردیم. یکی از اهداف این گروه این بود که فعالان فضاهای مجازی گعدههایی باهم داشته باشند و رو به رو صحبت کنند تا هم بستگی بیشتر شود. در این جلسات اهداف و برنامه ها، تاکتیکها و تکنیکهای جبهه انقلاب را با هم مرور میکنیم. ما خودمان را سرباز انقلاب میدانیم و باید فضایی معنوی در بستر هیئت ایجاد کنیم.»
او اضافه کرد: «یکی از موضوعهای مهم در فضای مجازی این است که، چون افراد با هم ارتباط حقیقی ندارند، نمیتوانند باهم همکاری کنند. از وقتی این جلسات را تشکیل دادیم، اصطکاکها از بین رفته است و همکاری بهتری باهم داریم. از طرف دیگر، از نام و معنویت هیئت استفاده کردیم و همین طور حضور خانمها و جمعهای خانوادگی در این جلسات پررنگ است.»